Ne büyük bir şiir bu, hikayesi ile..

Kutlarım.

“Her hikaye anlatılmak ister…”

“Yağmur duası gibidir şiir yakarışları
Yağmasa yanar içimin ormanları…”


Sadece ağlayanlara ağlamak ve ağlatmak için
Rüyalar hikaye etmek yetmiyor bazı insanlara
Yaşıyormuş gibi yaşamak hissine malik olmadıktan sonra
Bir yoksun yaşam ancak “Davul, zurna. saz” olur ona…
Yürek aynasına bir bakabilse ,
Yaşıyormuş gibi yaşamak,yakışacaktır elbet o insana
Mutluluklar,
Kimilerinin ayaklarının altında nasıl olsa
Onlar ki,
Kafalarını zıt yöne bir uzatsa,
Görebileceklerdir mutlaka,
Farketmeden basıp geçtiklerini,
Ağlayan küçük anaların körpe bağırlarına…
Mühim olan,
Sendeleyen küçük anaları yaratan hususları tek tek
Bıkmadan tanıtmak diğer insanlara
Ve ağlayanları kazanmak yaşama…
Hikaye hep göze sokarak okunursa,
Daha makbul değil duyarak okumaktan
Uyuyan uyandırıldıktan sonra…

Şair duyması çok müthişti !
Bin kat yüksek perdeden çıkar bir şairin sesi !
Bağırmak önemli değildir ki
Hissetmek, fark etmek, tekrar tekrar
Bıkmadan vurgulamak önemli ?
Neyse ki okumuş, sahipsizlerin yürek seslerini
Ne güzel yazmış,
Derinden duyduğu HİKAYE’LERİ !!!..

Yüreği sağ olsun !!!
Tebrik ediyorum duygusal esintilerini !!!...

içimde bir şiir sancısı
dilimin ucunda üşengeç kelimeler
tarif edilmek istemeyen bir acı
anlatılmak istemeyen bir hikaye bu şiirde kadın
adresi yitik bir mektup var yüreğinin sayfalarında
tetikçi ben
azmettiren hayat

dolaşıp duruyor başımda gece
dolanıp duruyor ayaklarıma yine istanbul

bir şiir doğuracak gece biliyorum
her hikaye sonrasında tutulur yüreğim
yangınlar yanar içimde
solar bütün mevsimler
üşürüm

yağmur duası gibidir şiir yakarışları
yağmasa yanar içimin ormanları
bilirim...
depremler olur içimde
sarsıcı
yıkıcı
acı

şiir toplayabilir ancak içimin enkazını
yağmalı yağmur
üşümeliyim
titremeli
ezilmeliyim
kaçırdığım her hikaye
elinden tutamadığım her çocuk için
ıslanmalıyım bir daha
bir daha
bir daha

Şehir büyük
çocuk küçük

bu şiir büyür belki bu gece
bir çocuk doğar yeniden
şiirin içindeki ninniyi bulur
annesini özler ya her çocuk
ve her çocuk annesi gittiğinde büyür
yeniden bir yola çıkış makamı olur belki yağmurun sesi
ona aldırmayan her şeyi boğar belki bu şiir
çözülür içinin düğümleri
yürür gecenin üstüne

seni hayal ediyorum tam da burada
dudağında bir ıslık
kendi gökkuşağını çiziyorsun

hadi çocuk
gel inanalım birlikte
her masal mutlu sonla bitmese de
her yağmur sonrası gökkuşağı var hala
hadi çocuk
çiz gecenin üstüne

hem büyürüz belki birlikte
biri çocuk olduğumuzu farkedince

bu şehirde
kimbilir kaç kez geçtim yanından be çocuk
acılarından bihaber

kimbilir kaç kadın geçip gitti içinden ey hayat
seni hiç yaşamayarak...



Şair şiiri arar ve bulur, bazen sokakta bazen bir deniz kenarında bazense yalnız karanlık ve sessiz gecelerde ilham perisi gelir dizeler dökülür ak kağıdın üzerine şair de aramış şiiri ve gelmiş ilham perisi dökmüş dizelere kutluyorum serbest nazım şiirinizi Yunus diyarından selamlar.