yorgun akşamlar sürgülerken günü
kirpiklerimde uyanır gözlerin
tepeden tırnağa kabuksuz
sana koşar yalınayak özlemlerim

bir ışığa pervane olan ruhum
bütün bilinmişlikleri yırtarak uçar
bir ucu baştan başa orman
bir ucu boylu boyunca okyanus gözlerine...

elma ağaçlarının gölgesinde buluşur hayallerimiz
Ege’nin gamzeli dalgaları sürükler gözlerimizi
gecenin kıyılarına
alaz alaz vurur aşk...

bir selluka uzanır kollarına
her sarılmada bir parçam daha kopar içimden
kalbinin atışlarında durur zaman
sana karışır benlerim...

elele verirken düşlemler
bir duru denizin coğrafyasında
ilk buseyi kapar dudağından
çılgın, haydut düşünceler...

bir parmak bal çalar kısa kavuşmalar
dik başlı rüyalarımda
film biter, perde kapanır
hep aynı sonla

deniz kabukları söyler şarkımızı
lirik şiirlere devrilir cümleler
’sevmek diye bir şey varmış
sevmek diye bir şey yokmuş’

...

karanlık ağzını açar gece, yutar hayalleri
tanıdık bir hüzün düğümlenir boğazın sularına
yıldızlar yeni yalnızlıklar yazar
hece hece...

üzgün bir çiçeğin bakışlarında üşür bütün mevsimler
boğazda açan erguvanlarda g/izlenir anılar
acılar ihtilal planları yaparken yüreğimde
gülüşün solar ellerimde...

kızkulesinde son raksını yapar yürekler
sonra düşer baş aşağı
gün ağarırken pejmürde göğsümüzde
boğulur son direniş ve geri alır büyüsünü

boğazın derinlerinde
siyah bir inciye dönüşür aşk
deniz köpüğü düşlerin
tuzlu bitişleri vurur yüzümüze...

yüreğinin bütün kapılarını
yumruklar pişmanlıklarım
açtığında ya ben vazgeçmiş olurum
ya sen yetişememiş

...

yamalı bir hayatı giyinir sabah
günaydınım olur kokun
yanağıma yuvarlanır bir kaç damla
yumruklarımda sıkılır benden kalanlar

kirpiklerimde sen ağırlığınca
ayrılığa aralanır gözlerim
bakışlarında mıhlanır zaman
sensizliği bırakır başucuma

Avuçlarımda kanar keşkelerim...