orada her ne varsa işte her şey orada oluyor


can’a yazarsın
onun dışındaki bütün kadınlara gider
ha o’mu O da gider

bilmek fezadır çoğu zaman
arzdır
aleni azınlıklar gibi ürkektir
yağmur sonrası bir tenhayı kendine dolar
kokuya ve düşünceye düşer adı

misalden habersizdir ha
ayakları alışır harflerin hep onunla gelirler aklıma
közden kül seçen bir zattır failim der ve geçersin geceyi

ağzındaki cümle içine düşer
yüreğin duyma belirtisi
sızı değil mi
aynı kadehe dol diye ezdirmedim mi içimin üzümünü
vurmadım mı bağımı, bağcımı diyesin gelir

koştuğum her yer de tırnağı kırık harfler karşılıyor beni
bir mananın soluk renginde dudakların
içli içli yadırgıyorum gözlerini üşüyorum
bin telve yumağıdır oysa gözlerin
biliyorum görüyorum

sabahları gözlerinin altından bir geceyle çıkardı sokağa
ve ülkemin bütün şehirlerini kirpiklerinde saklardı
bir ben uğrayamazdım o şehirlere

sahi
saçlarına sonbahar uğrar mıydı şaré
değişirken mevsimlerin
kirpiklerini bir bankta
bütün düşlerinle bıraktıktan sonra
topuklarının sana kızdığı olur muydu hiç

imamesi
incinen o harflerin ima ettiğin yer
birde
sürekliliği olmayan o tanrı
kesik hükümler

bir de gözlerin var şaré
hiçbir ülkenin görmediği bir devrim gibi
bakma öyle
yüzündeki gökten bahsediyorum
biliyorsun işte
içine ruh akıtan bir neslin isyanı gibi

oysa ne çok ekşiyen düş var ardımızda
hiç dönüp baktın mı şaré

sırt hatlarını ezbere bildiğim o gitmelerinin
küfür kokan yanlarını saklıyorum her gece

içliğimden
sızmasın diye
her harf arasına kendir dolayıp
ağzımı adınla sıkmam
bir ikametgah sebebi değil de ne

yok şaré bildiğin gibi değil
ateş olan bendim
hata da burada
ben kendimle oynadım

ve ben şimdi öyle yalnızım ki şaré
bir şişe yağmur açsam bütün şehir ıslanacak
biliyorum

şimo