‘Öyle bir yana düştüm ki yankılandım gecede’

qaranlığ heç ğoş değil dedi
éle deme dedim
qaranlığ güzeldır
sen içinde sağ o ağ sağlar seni

Ama ışığ éle değil
ışığta hiç bi şey sağlayamisen
qaranlığa bağmağ qaranlığı anlamağ
bi gızı sevmeğ gibidir
hané qafani yastığa koyar gizli gizli ağlarsınya
onun gibi bi şey işte qaranlığı sevmağ

‘öyle bir (ar)yar’a düş ektim ki sancıları asıldı geceye
Bir yarım karanlığa düştü bir yanım hala telaşta’

Önce qaranlığı seversın sonra yalnızlığı
qaranlığa bâğ bâğ uzun uzun bağ

Ne bağ görüni ne dağ
Ağliyisen sağliyi
Bağırisen sağliyi
Seni seviyem diye çığırisen kimseye demi
Benide sevdığımide sağlıyi

qaranlığ güzeldir
Ama ışığ ele değil hâ ışığta heç bişey sağlayamisen
é yar sende qaranlığtın hep qaranlığ kaldın içimde

‘öyle bir yaraya ağyar, ya yar söylendim ki
Düşteki tahribat geceye itimat eyledi’

Ben bi qara gözlerini bi de qara geceyi sevdim
Ben bi sağa qandım sen gittın
Ben qaranlığa sığındım

Qaranlığ güzeldir seni içinde sağlar

şimo