İki sivri dilli seyyahın bir alfabeyi hunharca tüketip oluşturduğu cümlenin her kelime arasına kendir dolaması, buradaki amacın kesinlikle kelimeler arasından hiçbir anlamın dışarıya sızmamasını engellemek olduğunu biz sonradan anlayacağız. Bununla birlikte hikâyenin tamamı değil, belirli yerlerinden kesilerek okuyucuya sunulmuştur.
Bazı kaynaklardan edinilen bilgiye göre, duygu öğütücü bir karşı cinsin fikir uçlarına iklim serpiştirdiğini de görmekteyiz. Bununla beraber mevsimin değişkenlik göstermesi nedeniyle kervancıya anlatılan bazı bölümlere ulaşabildik; ama bu bilgilerin çoğunda güneş yanıkları ve kül kokusu elde edilen bilgiler arasında. Oluşan kanaatten yola çıkarak şiir yazdıkları olasılığı arttıkça hikâye daha cazip hale geliyor.

Ağzımın kenarına oturmuş bir cümlenin
veda etmesini bekliyor gibi
uzun uzun baktım gözlerine
ne sen gelebildin
ne ben söyleyebildim

uzamış sakalımın dağınıklığını toparlar gibi
aklımda toparlanmayı bekleyen kelimelerim var
ve henüz hiç kullanmadığım cümlelerim
oysa ben bütün kırmızıları seninle dolduruyordum
sığındığım bütün dinlerin dualarına adını yazdım avuç avuç

sen o geç kalmış cümlenin tonladığı fısıltı
biraz fikir Hüsna’sı biraz Azeri bakışlı
dilinde çengili üstelik oynak bir türkü
zaman nehirlerin ağzından alıyor hırçınlığını
göğüs kafesin de vişne lekesi
dudaklarında parçalanmış birkaç harf
söylesene dayanır mı bu kalabalığa gecen
İçin böyle harf bozgunuyken

sesinde tanıdık kelamlar emziren kadınlar oturmuş
saçlarında rüzgarın eli
kirpiklerinle yön verdiğin bu telaş
daha doğmadan güneş kıstım gözlerimi

şimdi
hangi cümle tamamlar sana Mazhar olan bu hüznü
sen iki göğün arası
sen bir makam deryası
birer birer asarken ihtimalleri
adımın geçmediği sorguların tadını damağıma asıp
daha hiç okumadığın bir şiirin
ellerinden alıyorum bakışlarımı

Şimo
Sinan Şeker