Bilinç akışı ile “sokak ve beden” temelli toplumsal bir acının şiiri bu.
Yara, tebessüm ve modern acı
“Tebessüm biraz zaman alır / Bize mantıklı bir yara lazım”
ironik ve keskin bir söylem.
“mantıklı yara”, yani duygusal yara
rastgele değil, deneyimlenmiş, anlamlandırılmış...
“Üzdüğüm ruhların kalabalığından her sıyrılışım da / tırnaklarının altına etimden parçalar bıraktım”
Kalabalık, hem travmanın hem de modern yaşamın yükü...
“Abbasın orda o bayat çayı her yudumladığımda… yüzümü eşkiterek geçiyordular sokaktan”
Abbasın yerini bir önceki yazıdan hatırlıyorum...
mekân ve anı üzerinden ruhsal bir yoğunluk yaratılnış burada. Bayat çay, sıradanlığın ve alışılmış hayatın sembolü.
“Modern tanrılardan aldığım o telkin / dudaklarımın arasında”
Modern tanrılar, bireyin inanç, yönelim ve ahlaki kılavuz arayışının çağdaş bir yansıması.
Parmaklarla yıl saymak, zamanı somutlaştırma

“Beni bir gece / bir bağrıştan doğurdu dilin”
şiitin en çarpıcı dizesi.
bireyi var eden şey dil ve ses.
“Suya okunan duaların avuçlarına sığındım”
bir güven, korunma arayışı...

“Figüran bir endişeyi besliyorum parmaklarımla / beyhudenin kalemi kıyafetlerini harflere giydiriyor”

Burada yaratıcılık ve endişe iç içe. Endişe “figüran” ama besleniyor, yani şiirsel kaygı ve üretim ilişkisi öne çıkıyor.

Şair kendini “acemi ve utangaç” olarak tanımlıyor; şiire isim bulma telaşı, bireysel yaratımın kırılganlığını ve özgünlük kaygısını yansıtıyor.
“Suyun sancısı arındırıyor sözümüzü / nihayetinde yorgun cümlelerin / sorumsuzluğunu yaşıyoruz dedim”
Su, hem duygusal hem ritüel bir arınma unsuru.
Sonuçta cümleler yorgun; konuşmak, paylaşmak, ifade etmek çabası bir tür boşalma ve kaçış ...
Sorumsuzluk, modern insanın hem bireysel hem toplumsal yükümlülükleriyle baş etmede yaşadığı çaresizlik...
“Aferdersiniz sizin hiç yaranız / yaralandımı dedi”
sorgu ve yüzleşme
okuyucuya hem de kendine
“Gerçekten yara taşıyor musunuz?” sorusu müthişti.
sorgulama eylemi aynı zamanda kıyaslama deneyimidir.


yıllar önce yazmış olduğum dedi/dedim şiirimi hatırlattı bu şiir ve gülümsedim.
unutmuştum o şiiri
hatırlamama sebep oldu...

teşekkürler şiire ve yazan yüreğe.