23
Yorum
71
Beğeni
5,0
Puan
1206
Okunma

Ben Şair değilim Keyza
şiirin sırtında unutulan o yokluğun endişesi soruluyor bana
utanıyorum
dudaklarımı tahrip eden bir yığın harf
inançsız bir kabile gibi ayinler diziyor zihnime
hüzne kedere mahçup oluyor yüzüm
ben Şair değilim Keyza
dilimle can verdiğim şarkıların yasını tutuyorum hala
radyoda gelmeyeceğini söyleyen şarkılar çalıyor
oysa gelir diye kanaatler ısırıyor yanaklarımı
İki yanımla kararsızlığımı tartışıyorum
ben şair değilim Keyza
ağıtladığın bütün harfler sensizliğin imtihanı olur bana
ucunu yakıp söndürdüğüm kağıtlara uzun uzun bakıyorum
harfleri eksik kelimeler anlam telaşında
cümle endişesi ihlal edilmiş
sensizliğin dilini ısırıyor vakit
kağıda kaleme mahcup oluyor dilim
Şairin zahmeti sönük
ben şair değilim Keyza
seyyahın ellerine dokunup çöl ürkütüyor bakışların
serinlemek için akşamın omuzlarından atlıyor kelimeler
makamı incinmiş sualler gibi dudaklarında asılı kalıyorum
bu ciğ bu serap kim uyandırır şimdi beni
bu umutkarliktan
ben şair değilim Keyza
kelimeleri sevmişliğim var sadece
Ş i m o / B a r ı n a k
5.0
100% (20)