buğusuna aldanır
ferinden yansırdı ay


yüzünü az ılıklaştır hele
rüzgar saçlarına dönsün
açılmaz bilirsin hayata
bu utangaç sökükler
iplerin kursağı eşelendikçe
yoksul intiharlar diretiyor kalmalara
sen kalkma yerinden


şehir ay yasıyla hizaya girer
bir leylili eylem kendine dönük
şehrin ezberinde sayıklanıyor adın
tanımadıklarım da var tanrılarda


fikri uykulu bir yargıç kaşıyor zehri
sonra düşerdi zihnim
bir melek kıskacına sarılıp uyanırdım
gerisi yok zaman uyuklardı beni


dirhem eksiliyorsam akşam olsun
gittikçe yaklaşıyorum soluyorsun
bağlarımın kusuruna kızıyorum
göre bilsem ayak uçlarımı
semanın gözlerine bakmazdım


bak kire gece rüzgarın sırıtan yükü
aklımın intiharına şarap saldım
fikrimin hırsızıydı gözlerin biliyorum
menkıbelere asılı ekşi hatıralar uğruyor bana
etik bir mağlup oluyorum


sonra satıcısından kaçıyorum
öfkemi buluyorum
uyandırıyorum otuzunda kesik kemiklerimi
tohumları her gece üryan bir şehirde yakıyorum


tuhaftır
yoksunumun gözleri ihbar
kandırmalı satılıyor sezime
alınmıyorum üstüme
oysa kopuk kayışım
bu ithaf kimedir bilemiyorum


ayazla bekli bir görmelik mesafe
soyunuk suların utanmazına
eskime bir kala kapanıyorum
toynakları alınmış hangi geçmiş
dizi kırık hangi sayha
soyunurdu adı ezberinde salınan şehrime


buharını dağıtmadan bir demin
kepenklerini açıyoruz kuşların
gürültü kârımıza kalan


olgunlaşmamış kar yağışıyım
yer tutmaz gök tutmaz