yokluğumla sınadı ilahi adalet seni
varlığımla gark etti
an la ma dın…






sen bir düş gezgini
iflah olmayan kelimelerin yazarı
ters yüz olmuş
ellerinin silip silip yazdığı tarihi
düşlerinden tutup
bin kere yüz üstü atsam da seni
yeryüzü masallarına
kanatlanıp uçamazsın
o aradığın sonsuz maviliğe
boş kelamların
loş karanlıklarında
hüzünden öte gidemezsin
sokak lambalarında çınlarken sesim...





yine bana geri döneceksin sevgilim
yorgun argın bakışların
nasibini almış rüzgardan olmayan saçların
o yeşil merdivenli sokakta
ayın gölgesinde
dağılmış yüzün
ortalığa saçılmış hüzün
yine bana döneceksin sevgilim

ruhumun en dik başlı haline
en asi koylarında

yine
kendini bırakacaksın dalgalara
çatık kaşlarımın resmini dökerken denize
bir kez daha şiirler okuyacaksın
rüzgârlı tepelere…




ki sen
dokunamazsın
sana kurduğum zamana
çamurdan yaptığım ocaklarıma
ne kadar düş çalsan da
olmayan melodilerden
müziği kapatamazsın
sazının tellerine düşmüşken çehrem…





yine bana geri döneceksin sevgilim
evet evet
yüzümü dayayıp göğsüne
içine baktığımda
görebiliyorum
koca bir orman kalabalığı
dal yorgunluğu
aralık soğuğu
mayısta kar durmuş toprağına
aralıkta hüzün açmış yaprağında...






yine bana geri döneceksin
çünkü
bir tek ben sevdim seni
gözlerinin karasında
avuç avuç denizler taşıdım yurduna
şehirler kurdum
kirpiklerinin arasına
ilk kez ben öptüm
parmak uçlarını
korkak ve telaşlı
dudaklarım utanıp
ellerinin arkasına saklandı
yüzüm gözlerine yaslanıp
sadece ağladı
hatırladın mı ?



evet evet
iflah olmazsın sen
ne kadar düş biriktirsen de ceplerinde
o kadar yabancısın kendi sesine...




şimdilerde...
kendini
kendinde bulamayan ukâla şairim
çok bilmiş yanım
önce kendinden başla yolculuğa
o vakit ereceksin
hüznün sırrına..



(( elçin ))