İ ltica ediyorum düşlerin diyarından
Nerelere göç etsem, ne zaman kanat çırpsam…
Hüzünler pişman olup vazgeçse kararından
Güneş doğar mı yine, masumca bir göz kırpsam
Tez gelir mi mutluluk daha yakın yarından


S insice girdi kana keder denilen illet
Baktım ki çaresi yok, şifası Yaradan’dan
Dediler mutluluğu her daim aşkla zikret,
Vazgeçmiyor bir türlü huzuru er geç tadan
Dedim ki benim için tek nefestir ahiret


Y ardım et son çığlığım, rüzgârların hayrı yok
Savurmuyor fırtınam mazinin tortusunu
Saplanıyor göğsüme zehir zemberek bir ok
Yık artık ne olursun efkârın yontusunu
Üfle ey nefes üfle, ruh bedene gayrı tok


A ğlayan duygularım süzüldü yanağımdan
Aklımın kelepçesi kilitlendi geceye
Çırpınan özgürlüğüm kurtulmadı ağımdan
Prangalar takıldı her söze her heceye
Ve taştı vakitsizce hüzün kan çanağımdan…


N e beklersin ey bahar neden açmaz güllerin
Sararan yaprakların çıtırtısı can yakar
Ne zaman başlatacak hayatı sümbüllerin
Ömür ummanı artık bucaksız suda akar
Hazanın ateşinde uçuşacak küllerin…


K ırılan cam yüreğim ufalandı ellerde
Söyle ey nankör hayat adaletin nerede
Sürüklendi umutlar boğuldu can sellerde
Söyle ey ıssız gönül kefaretin nerede
Parçalandı hakikat yalan esen yellerde…


A y ışımıyor şimdi ruhum geceye tutsak
Hükmü verdi padişah mühürledi fermanı
Yazmış ki artık bana huzur ve sevda yasak
Çözüldü hayat bağım kalmadı hiç dermanı
Tek bir gecede sardı kara saçlarımı ak


R uhu ele geçirdi isyanım kâr etmiyor
Kulağım İsrafil’de, kıyamet ezgisinde
Tahtına yerleşince hüzün kolay gitmiyor
Kayboldum direnmeden hayatın yazgısında
Ve anladım ki cefa kalpte çabuk bitmiyor


S on gülüşüm var hani unuttun mu ey hayat
İnsanlık gömülmeden, masumiyet ölmeden
Parıltılı bakışlar nasıl matlaştı heyhat!
Toz pembeydi hayaller ruhu bine bölmeden
Kaybetti birdenbire renklerini kâinat


I ssız, yalnız bir kentin çıkmaz sokaklarında
Arıyoruz sevgiyi define arar gibi
Ağaçtan medet uman kızın adaklarında
Bağlanıyor ömrümüz yarayı sarar gibi
Kenetleniyor sözler an’ın dudaklarında…


Z aman, ört üstümüze boz renkli toprağını
Kefensiz gömüldük biz, duasız ve ağıtsız
Beyhude yere dökme ey hazan yaprağını
Yazıldı kaderimiz kalemsiz ve kağıtsız
Ördü hüzünden düşler müebbete ağını


I slanıyor ellerim ne olur yağma yağmur
Üşüyor sözcüklerim, şiirlerimse yasta
Boş kalan çerçevemde anılarım da mahmur
Küf kokan harabemde hatıralarım hasta
Kalpte isyankâr sızım, ruhumda sarhoş gurur…





Seda YÜKLER