/Mayınlar döşenmişti uzundu aşkın yolu
Eğilmişti hayaller, kırık kanadı kolu/









Ey aşk dedi, ey aşık; çizdiğin yol neresi
Sevmek bıçak kesiği sızısı damarlarda
Ey hoyrat zaman düşün bezdiğin yol neresi
İzi kalır mı hüznün yalın ayak karlarda
Değersizdi sevdası billur keseye koysa
Aşk-ı memnu uğruna yanmazdı, yakamazdı
Sevgiyi nur bilirdi, yalnız azapmış oysa
Delifişek duyguyla kedere akamazdı
Durgun bir gam bestesi yüzünü yalıyordu
Efkâra bir davetti ki Sezen çalıyordu…



“Nefs! Körelme ne olur ; uçurum yolun sonu
Nefes! Bırakma beni ; yangın yeri dört bucak
Heves! Şeytan’ın dostu dondurma artık kanı
Es, sade bir es kadar kısadır aşkta kucak”








Beyhudeydi direniş, gönlüne ferman yoktu
Sürükledi usulca kırmızı saçlı kadın
Şimdi kapı önünde ayakta derman yoktu
Göğün göğsünde hilâl tanığıydı o an’ın
Boş iskemle, boş hayat bomboştu bütün mekan
Sarhoştu düşünceler, çakırkeyifti hisler
Bakışları yüzünde sanki çelikten kalkan
Bir an göz göze geldi, dağıldı bütün sisler
“Merhaba” dedi kadın, otururken yanına
Sanki bir ok saplandı aşkla yanan canına




“ Elem! Terk eyle beni, aşk altından bir kese
Alem! İşit sesimi kalbim yanık bir beste
Gecem! Aşkla mahkemem bundan böyle tek celse
Can tanem! Tutun bana gözlerin ıssız güfte”








Duydu sanki şuh kadın aşkın ayak sesini
Süzüldü bakışları, kıvrıldı dudakları
Usulca üfleyerek bıraktı nefesini
Havalandı rüzgarla eteğin saçakları
Bir melekti adeta, hatta melekten öte
Saçları ipek gibi, boynu ipten de ince
Döküldü gözlerinden serinleten bir katre
Mazinin dar geçidi hafızadan gidince
İçti an’ı bir anda alın yazısı gibi
Çatlamış dudakların aşksızlıktı sebebi




“Aşk! Ey kutsanmış günah sen şer misin hayır mı
Yak! Dök küllerimizi savur gittiğin yerde
Maşuk! Anla halimden yoksa bu bir kahır mı
Bak! Üşümüş bedeni kavur gittiğin yerde”









/ Aşk yolunda bir hayat başlarken dolu dizgin
Bir ses duydu bir anda, dedi “ bu senin yazgın"/









Seda YÜKLER