Gözlerimde eskiyor tüm anılar
Perde çektiğimden beri geçmişime
Karanlık benliğimde kayboluyorum
Kaçıyorum havadan, sudan, topraktan,
İnsandan...
En çok da kendimden kaçasım var
Ruhumu emanet etsem eskiciye,
Takılsam yol, iz bilmeyen hüzün kervanına
Gitsem...
Gitsem...
Döndüğümde alabilir miyim emanetimi geri



Sol yanım uyuşuyor bu günlerde
Ataklarıma mola verdiğimden beri
Her gün,
Her gece
Yok oluşlarına ağıtlar yakıyorum
Gözlerimi kınaladım ardından
Bu bir düğün müdür?
Söyle, neyin yıl dönümüydü bugün?
Hatırlıyor musun?
Bugün doğum günün,
Bugün ölüm günüm...



Adı bilinmeyen bir kasabanın
İzbe dünyasında bıraktım siluetini
Hani çınar ağacının gövdesine kazımıştık yüreğimizi
Hani ilk öpücüğü kondurmuştun ya...
Epeydir susuz dudaklarım
Çatlak anılardan sızan su serpintileri
Yetmiyor kaktüsü mimoza yapmaya
Yetmiyor be iki gözüm,
İnan, y e t m i y o r



Ruhumun siftahını yaptıktan sonra aşka
Mühürledim kurtlanmış tahta kapısını
Kepenkleri indirirken ömrüme
Kasadaki bozuklukları hüzne yatırdım
Ve kara borsaya düştükten sonra sevdalar
Anladım ki gözlerinmiş
Dünden bugüne tek kazancım




Anıların küflerini sıyırıp bansam kederimi
Ellerini katık yapsam,
İçsem şükür bildiğim g ö z y a ş l a r ı n ı
Sızsam ş a h damarından k a n gibi
Kabul eder misin ha?
Eder misin sevgili....



Hani diyorum ki tırnaklarımla kazısam yüreğimin acısını
Ruhumun tümörünü yok etse ellerin
Ellerin, bir kez dokunsa saçlarıma
Okşasa gamzelerimin masum gülüşlerini
Ellerin, tutsa gecemin şafağından
Hiç bırakmasa...
Duyuyorum imkansızın ötelediği tiz sesini
Diyorsun ki,
Ellerim,
Şimdi e l l e r i n...




Seda YÜKLER