Elveda yalnızlığımın asi gülümseyişi
Sonsuzaa uzanan bir var oluş boyunca elveda
Neler söylüyor yüreğim
Bu her şeyi kapsayan anlamsızlıık nereden geliyor
Esen deli rüzgarıma meltem diyor elalem
Lakin neredesin asi gülümseyişim
Denk gelişleri hayatımdan atalı çok oldu ama
Bir ümit nedednli karşılaşmalar umuyorum
Belliki seni bekliyorum
Görme gülüşümü
Onlar gizli hülyaların emsalsiz bekçileri
Hiç bilinmezliği hiçliğin
Ve her şeyi aniden döküverişi önüme
Düşlerim çocukça senle bir ömür diyor
Yüreğim sonsuzluğu göze almış
Eflatun yelkenlerle mavi denizlerde renk değiştiriyoruz
Umut anlamsız
Umutsuzluk gözyaşlarımdan sıyrılmış hayatımdan çıkmış
Bayrağım gökte lakin nerede kalem
İçine hapsolduğum ben içinde ben nerede
Ey sevgili söyle bana sen neredesin
Beklemek değil yaptığım
Arılara denk balık pullarından miğferim
Öyleyse ne işim var bu kavağın tepesinde
Mevsimler isimsizlik pençesinde
Yüreğim yanmış da dirilme eşiğinde
Ölüm dirilişime işlenirken isim isim
Azrail’in yalnızlığına çaresiz bir çırpınışla
Destanlar yazıyorum kalemim bir güvercin tüyü
YOLLARIM ne yabancı sözcük dilimde
Bir yol ki tekliğe bağlanmış uçup süzülür göklerde
Heyhat! neredesin ey bulut
Türkümde var oluşun yokluğuna denk
Havada bulut yok
Nedendir arayışım ey yar seni
Seviyorum nerede olduğunu bilmeden
Şarkılarım daim sana
İsimsiz her şiirim sana
Ve bilki bundan sonra hiçliğm içinden sıyrılan her şey sana...