tamyana...
güzel kara kuğum
zindana meylettiğinden beri yoların
zikir inşasına hamlelerin
imkansıza dair tüm şiirler
ve sen geceye koşulmuş bulutsun belki bu yüzden.

ah incilerden bir koşum takımı yaptırmalı
ve yıldızlar şıngırdamalı dizginlerinde
boşluk salınışı öğrenmeli
sanki boğulmuşçasına dönmeli rüzgar gülleri
o rüzgar ki siyahına aşık
o rüzgar ki çırpınır durur yumuşacık tüylerinde

tamyana
isteğin emir olmaktan öte ödenmiş bir bedel
hanidir suskun bakışların
zambaklar beyaz açmaya niyetli bu yıl
yokluğun içerisinde silkiniş olacaklar geceye
ne boş bir arzu
hangi yıldız parlar ki artık
hangi dilek tutunmaya kalkışır gökyüzüne

kadim bir hüzün süzülüşünde ağaçların
ellerinle suladığın salkım söğütler üşümede
ve inan yetmiyor hiç bir alev kışı tersyüz etmeye
tamyana
var olmayan şehrimin zırhsız şovalyesi
ördüğüm ipekten zincirler yeter mi acep yüreğimden kaçabilmene
ah tamyana
gitsen de ne kadar gidersin içimden
mesafeler değil miydi anlamını yitiren

kadim bir sereserpelik sığındı damlalara
tamyana
veda dileme benden
git artık
rüzgar dolansın arada bir siyah tüylerine
kara bir kuğusun sen
çirkinliği kabullenmemiş ördek yavrusu
ne ben masalımda prensesim
ne sen değirmenlerden vazgeçmeyi başaran şövalye
kışı sonsuza emanet kıldın içimde
belki de bu yüzden kara bir kuğusun sen