Zamanı mile dola ve ör hayatı
Bir zamanlar simitlerle beslediğin martılar vardı küçük kız
Deniz görmemişliğinde kanat çırparlardı
Hatırlar mısın
Susamına kıyamadığın ufalayışların vardı
Ve masumca eğip başını tutmaya utandığın dileklerin vardı
NE de büyüktüler
Kocaman kelimesinde can bulurdu ağlayışların
Sahi bir zamanlar ağlayabilirdin sen
Kağıttan gemiler yüzdürürdün mavilerde
Uzaklara dikerdin gözlerini
Ah küçük kız kimi beklerdin acaba denizlerde
Koparmaya kıyamadığın çiçeklere ne oldu anlatsana
Hala sever misin sonbahar yapraklarında yürümeyi
Güz düşümü kızıl mı hala orlarda
Çamlar en çok ikindi üzeri kokardı
Hala öyle mi söylesene
Zamanı mile dola ve ör hayatı
Delik dolgu pencerelerime kuşlar gelmiyor artık
VE sanki kırk yama oldu tüm yüzler
Hayatı ör, ör ki yeniden ellerime düşsün yıldızlar
Rüzgara savurayım dileklerimi
Küçük kız,
Saçmalıklara tutunup başaşağı sallanan ey sen çocukluğum
Yeniden anlat bana gülümsemeyi
Anlat ki eşleştireyim kar tanelerini
VE o uzun kış gecelerinde sobada ısıttığım ellerimle
Sebepsiz düşen gözyaşlarımı silebileyim yine...