ilk kez sokağın başında görmüştü onu
gözlerinde yeşil yıldırımlar yıllanıyordu
nedenini bilemedi yüreğindeki heyecanın
sokaktaki o genç adamdan ayıramadı gözlerini
bir ikindi vaktiydi
ertesi günlerde farketti küçük kız
genç adam her gün aynı saatte oradaydı
bir gün heyecanla aşağıya indi o yürürken
utanarak baktı yüzüne
gülümsedi genç adam yeşil gözleriyle
o günden sonra her ikindi vakti
indi aşağıya küçük kız
on beş yaşındaydı belki henüz
bir gün genç adam baktı onun yüzüne
sonra tutup elinden götürdü deniz kenarına
mehtap çekilinceye dek gökten
birlikte beklediler sabahı
sonra küçük kız tuttu evin yolunu hüzünle
lakin biliyordu
ikindi olacaktı yine
sokağın başında belirdiğinde genç adam
yanındaki hanımın elinden tutarak hem de
küçük kız beceremedi ağlamayı
yanına gitti sordu neden
küçüksün dedi genç adam
kız hissetti son kez baktığını bu yeşil gözlere
sonra belki dedi fısıltıyla
ama inan bana senin kadar değil
işte o gün büyüdü küçük kız
ve bir daha hiç inanmadı yeşil gözlere...