Sona doğru zılgıt yer her peri

Ve başlıkta bir noktaya sığınıp ağlar sessizce

Zaman istem dışı bir göz aşinalığı duvar üzerinde

Sakin bir düşün kan ter parantezinde uyanışı bazen

Hatta kısa metraj bir filmin fıskıye ucu kalkınışı

Aslına dönen masallar kadar cürretkar

Bakışları yerde bir yeniyetme kadar utangaç

Adını düş koymuş simli bir gülümseyiştir her peri

Ve zılgıtına tutunmuş bir pembedir şaha kalkan

Bir peri bul ve konuş onunla
Doğabilseydin çoktan ağlamış olurdun

Yoktun olmayışına kilitlendi tüm günlükler

Geç değil henüz

Kitap arası ilk buseyi sahip edin kendine

İsmini günah koyanlara inat

Islak bir dokunuşun gizine mühürlen

Dünü buz tutmuş gözlerine

Henüz incitilmemiş sabahlar getir

Bir peri bul
Bir peri ol

Sona doğru zılgıt yer peri
Kumaş mendilleri yitirdi bu şehir

Yine de ağlamak öyle güzel ki...