Ağaçları izlerken hissettim kuvvetli rüzgarı
Kuvvetli ve o narin kızı
Hani bana simidini veren
Ben bir karıncayım
Yüreğimde dahi duyarım ağırlığını yükümün
Taşıdığım ne bir buğday tanesi ne de kırıntıdan ibaret ekmek
Kaderim binmiş sırtıma
Yürüyorum nerede başladığını bilmediğim o yolun sonuna
Bela-ı aşkı selamlamışım bir bahar sabahı
Bahar gelişini söylemiş rüzgarla bana
Yoksa yanımdan geçen o küçük kızı mı bilmem
Sonrası malum
Mecnunlar dergahının habersiz bir üyesi
Ömür yolumu o kızı aramakla harcamışım
Kendimden bihaber yollarda şikayetsiz bir sersefillik
Yine bir bahar sabahı rüzgara yalvardım
Ona götür beni
Rüzgar acıdı halime
Kattığı gibi içine beni kondurdu bir balkon zeminine
Karınca görmüş
Büyüyen küçük kızın elinde bir kova su
Dilinde ferman-ı şikayet karıncaya karşı
Acımadan dökmüş suyu bizim aşıkın üstüne
Karıncanın son sözü
Bahtiyarlığa hüzünlü vuslatı katın da hayal edin
Keşke ne sen büyüseydin
Ne de aslında şimdi küçülen düşüncelerin...