ben ne güzel okurum yazamadığımda
şiirler gölgesini döndürür durur etrafımda
diplerimde gizli bir masalı okur çocukluğum
kurbağaya sorulmaz isim, prenstir adı
teselli saatlerine saklamalı öpüşmeleri
çırılçıplak bir şey için dursun ömür
sonra son sürat, kelebeklensin zaman

bir çift tarla kuşu geçti üstümden
kanatlarında savrulan rüzgâr adımı sordu
Nilgün diyorum gökteki tüm seslere

mavi renge boyarım düş sokaklarımı
karanlıkta bile parlasın güvercinler
bulutların gözünde medcezirler
deniz koksun şiirler
şiir olsun saçlarım, kıskansın beni sarı bir ırmak
ben yıldızları da severim, nerede fener
karanlık kırların çalılıklarını reddediyor zihnim
bilirim, kuraklığımızdan şikayetçi mevsimler
ömrüm susamış bir şiirde yalın ayak koşan çaylak
yüzüm cılız tebessüm, ellerim soğuk

batan bir renge söz dolanıp nasılda geliyor
durun, durun
genzimi yakan ayrılık mısrasında
bal köpüğü bir şarkı,akşam sefası bir mola
bu gece ağlamasın papatyalar
çığlıkları toplarım harflerden

sonra, şafak gelir kimsesiz nar ağaçlarından
ellerimi uzattığım güneşten
biraz çocukluk kondururum yüzümün ortasına
hasret bir türkü ağlamasın dudaklarımda

sigara dumanıma toplanmış tüm dualarım
apaçık aklanır asalet cinnetlerim
tüm vapurları kaçırmış martı geçiverir balkonumdan
gözleri İzmir gibi ıslak
son mısrayı o söyler
’durma sev’

pişmeli ciğerim...