gırtlağımda geziniyor terli bir söz
hiç bir rengi beğenmiyor gölgem
mevsimlerden düşüyorum, kör düğüm tevekkülüm
anlam ruhumu kokluyor , ben gökyüzünü
boynum tutuldu, sonra uzandı kimsesiz nilüferlere doğru
ellerimle ağzımı kapadım, ne fayda varlık uçucudur
ne fayda, göl çalkalandı

attık taşı büyümenin dalgasına
gâye, halka halka kaçtı bizden
sonra yasalar geldi
düşüncenin dışına çıktı ruhlar
naftalin koktu hayat
sormuyorum kader saat kaç
susturulmuşluğun bedelini şiir ödüyor

dilsizliğim, çık içimden
çık içimden

rüzgâr
çiçeklerin dilini anlıyor
bir de benim

aklım, ilkel yanlarıma erdemin yoruculuğunu anlatıyor
çirkinler, istikbâl yiyiciler
yalaka sıkıntısı çekmeyen yamyamlar, dünyayı azaltmış
yokmuş bana yer

lanetleniyor şakaklarım
zonkluyor, adım
’nilgün, nilgün, nilgün
yer altındadır yalnızlığın’

susuzluğu uzamış çimenlere yatırıyorum bedenimi
sonsuzluk rengi zamandan gelen
hayalin takılıyor gözlerime
terennümüm sana şarkılar söylüyor, duymalısın
şiirin içinden bağırsam sana ömrüme yağar mısın
gökyüzünden serinlik toplamalı içimizin bozkır çocukları
biz çok ağladık, şah damarını kestiler sesimizin
birdenbire pıhtılaştık, inanılır gibi değil
akıl ve ruhtan ayrıştırılmış bir sükut
içinde saklarım seni , unuturum unutturmak istediklerini
çıldırsın, bornova sokağının çanları
insanlığı bitmiş ülkelerin kıyısında
kendi kendine yas tutsun cehennem kuşları

körfez biliyor, kahır yüklü gemiler geçerken
göğsüme dalga dalga dualar aktığını

kumul akşamlara lavanta kokularını hatırlatmalı
hangi dergaha saklandıysa huzur ve aşk, birileri bulmalı




dalgın ve durgun geziniyor insanlar
tül gibi incelmiş telaşları gördükçe
seni ben izdiham gibi sevdim
sokaklar kutsamıyor aşkı
debelenen gazelleri hurdaya ayırıyor hakikat
seni ben balyoz gibi sevdim
taşı sıkar gibi
buharlaşırken hiçlik
Tanrı ters çevirsin kum saatini
seni başlangıç gibi sevdim
hey! dünya
pedalı arsız bisiklet , yakarım tekerini
dönmek sınırsız değildir
sevgilim seninle biterim
bekler gibi sevdim, kabul et kızıl elmayı...