zaman çıplak
aynalar sessiz
ay ışığı dedi ki
her şey hüzün

kelebeklerin kanadındaki uçuğu iyileştiren
sevdayı yazmak istedim bir ışığın tam ortasına
şiirlerim sayfalarda eskidi
satır başı kül oluş
satır sonu delik deşik uykusuzluk
anlamı anlamlandırmaya çalıştıkça
doğamadım, ellerimden tutmadı inanç
ağlayan ağıtlar geldi hep aklıma
her defasında kurşuna dizildi yangınlarım
susma onurunu kullandı aşk

katlanışın elbiseleri eskidi
günlüklerde gizli kalmış sevişmeler gibi ürkek
edilen dualara ses vermedi hayat
güle bulayıp kendini, yüzüm yolculuğa çıktı
yalın ayak bir ah, şikayet edemedi gözümdeki tuzdan
fersiz dağınıklığım topayamadı
şiirler dolusu birikmişliğimi

hani bir kere ölürdü insan

hiç kimsenin, hiç kimseye yaşadığını hissettirecek sözü yoktu
meleklerin duasından oldukça uzak
eski bir huzurevine terkedilmiş, tek nefesi kalmış şefkat
yaşamak, belki birazdan
ha gayret, birazdan
asırlardır birazdan
sabrettikçe ek krediler açan ülkemde
tahliyesi geçikmiş hayallerini hatırlayan kalmadı
göğü göremeden, yarın yine ölüyoruz
baba, düşümü kurtar
üşümüşlüğün senin eylüllerinde de acelesi var mıydı
korkuyor çocukluğum
kucağına al


susarken intiharı çağıran şairler gibi bakıyor gözlerim
kaçamıyoruz, gidemiyoruz, acizliğinde tıkırdıyor saatler
düzen(sizliğ)in hışmında ezilirken keder
ney sesi inliyor
ateş susuyor dumana
bel kemiğimde bir amazon kendini asıyor
oyuncak bebeğime felç iniyor
nabzı cinnet atıyor
büyümek canımı yakıyor

alnıma Tanrıların oyduğu sevdadan geldim
telaşı, yasağı, tabusu bol yolun yolcusuyum
utanmıyorum isyanımdan
dingin ve huzurlu şarkılarımı bekliyor uçurtma korosu
belki bir gün gökkuşağı parmak uçlarıma değecek
ninemin esintisini topraktan söküp getirecek rüzgâr
işte o zaman yağmuru öperim türküsünden

ha gayret
birazdan
ha gayret birazdan yaşam

nerede kaldın sevdam...