Medet Kaftanı Af’tan;

Kül ettin beni, ah şah-ı Şita!
Ahımı aldın, gayri billah af işit af
Kristalize soluklarıma bir yudum oksijen
Yansın alev alev bronşlarımda af ah-ı Şita!

Mihr-û Mah edalı sarmaşığın belası çınarım
Gördüğü an dili lâl, lehçesi yalan oldu kamerin
Yansın zaman, ateşlesin kıvılcımları çıramı
esirgediler kokunu tenini, varlığından yok haberim.

O af ki, afakım kaplı seninle
Kaptı seninden, alnı kor ateş kaplı zeminler
Mağfiret, hüma.. Günüm yarın dün an
Adımladığım her topraktasın, gün aşırı sen iller.

Helâl dairenden çıktım, günaha bandım
Fikrin zikri yoldan saptı, günaha daldı
Cahilin cehliydim, ilmin fakiri fukarası
Affın burnuma karanfil idi günaha daldı.

Dağdayım medetle köpüren bir okyanusta
Genzine çek bahşını yahut od’la yan ustam
Soluğun yirmi dört adım, yirmi dört altın
Tükenecek ömrü nakdin zaman dar, az uzdan.

Fasıllar klişe, bilindik lakırdılar
Pisle vebaline istemsizce bak ardına
İstiğfardan uzak, sol omzuna tuzaksın
Günü gelince bak ardında, velhasıl bak ar duman.

Uçsuz mağfiret düzlüklerinin simi çimen
Üşenmeden sittin senelik bir cismin sin içine
Kokla günahını, kırılsın burun direklerin
Ve asılı kal oralardan havf ve recasın içime.

Kayboldum bilinmezliğin bilinmediği asırlarda
Ki var oldun nasırlardan, ipek tenine hasırlar dar
Ellerimle dokudum seni, nur alâya buladım
Affın güneş, mağfiretin berf olduğu satırlar var

Busende, çayımda şire kâni? Fani dem..
Göz bebekleri gülerken, lisan-ı hali der;
Heyhat.. Ebedi gazap sineme nakş oldu..
Uyandı algım anam! Hakkını helâl eyle validem...

Kuşaklarca göğün bileklerinde mevlevi
Mevzim kin kokuyor iken gözümde yaş hem levin
Affı sana sığdır, dur. Affı bana sığdır dur..
Gel dedin, döndüler ya hem yezitken hem Lenin..

Velhasıl;
Gördüğüm her yerde, hem Mev de hem Lâ dasın..
Medet kaftanı aftan ve hak tealâda sır
Şems-i ölmek milim milim, dudağımda kirin diri
Özüm affından uzak bilhassa vakt-i alâ da sığ...

//Nârdanadam!