Ah karanfilim..

göre bildiklerimiz merceklerinin dışında
ve göremedikleri halde hercaiyi yadırgadılar
gel gelelim geleceksen topunla tüfeğinle gel
misk-ü amber ol atlantis yolunda kadırgalıma

mecaziyette manan gerçeğin aksi kinaye
burnumda kokun, ahım bronşlarına binaen
nefsine boca beline doladığım lanetli sarmaşığın
kollarını ya idam veyahut malum bid-a yer

dilim dilim didim gözüm, gözüme çine simim
ne ben neşrede bilirim ne ressam çizer çilesini
kızarmış topraklarda tohumlarıyla öpüştüğüm
alıyorum damağımda şeker attığın çayımın şiresini

patlayıp benim köyüme akan tek nehir
debine vurulmuş kelamlarım ne tek ne hin
gel, amma yoluna ne varım var ne yoğum
şuncacık aşım, başına uludağ’dan etek mehir.

seril yanıma uzan boylu boyunca
yük eklemlerimin derdinde belengaz koyun can
soyut çam ağaçlarımın şirelenmiş reçinesi
lezzet tomurcuğumdan izlemekteyim seni doyunca

ölüm kokulu papatyalarla derdim saksıları
derdin; tabiatın genzine dolarken aksıranın,
feri sönsün, haydi yalan söylediğimi ön sür
neyi bekler sonbahar neyi bekler yas ? sıra mı ?

bakmakla yetinenler, göreni kınadı. saçma..
nazarıma azad ki manzaram kınalı saçlar
zaman, vakit işlevsizce işlemekte işte.
alın terini şaşıp secdeden başka yana saçma.

tabanlarında hamlar tenimden kilimler
zatınızı seyirdeyim eser yok kinimden
temaşa, hıfz.. nur cemalinin her kıvrımını
ezberimi bozdun hatun söyle gayri; - kimim ben ?

Süsleyin nemli topraklar ile kabrimi
farkına vardık ağustostan, yağan Kar’ın kadrinin
belli düzensizlik içinde ki düzenimin son faslı
gözlerimle gördüm de ifşa edemedim katlimi




Her kim isen..

Çok aralık kapım
Olmadığın zamanlardan, gök yüzünden kapım.
Tebessümüne ölümlerden ölüm beğendim, kapıp
Seni, yükseldim arş-ı alem ferşin üç belki beş katı.

.. Ben, ben…
Şiirden başka bir şey söylemez dilim,
Ve yine inanmazsın şuan dilim dilim.

Afakımın sarılı duvarları, gözlerime perde inmiş..
Aç, susuz bi haldeyim, bi çare viraneyim.

Ne sen beni anlarsın ne ben seni.
Derken.. işlemekteyim kağıtlara neden seni ?
Ben ne Nârdanadamım ne ben.. Ve ben senim.
Medet, mağfiret senin. İlmek ilmek dokundum ben, sen desenim..
Kim ne derse desin sen, -ben ! de, ben seni…
Ne gökkubbe de yaldız, ne afitapta zemherim.
Ben senim…

* Her kim isen.. Şu yazılanları anlayın, beni değil. Bana ali seslense o sanırım, bana veli seslense o sanırım. Bana sen seslendin ben o sandım..

Kar sandım… Karakış kapıda
Ben cüheylanın cehli bir var oluşa tapınan… Aaaaf YARABBİİ Aaaaf !