Berfin- Berf-âlud (4)

Bulunduğum durumda kelimeler kifayetsiz
Her ne kadar vasat ise de zatınıza ithaf hepsi
Belime bağlı kuşağın midende ki taşa aşkı
Belki milyon yılı aşkın mızrabıma ziyafetsin

Senin benim demeyip kırka yardık aşı
Geberesice vebali omuzlarım taşır
Neler çekti bilmezsin, neye şahit bilmez sin
Geldim yar kırktan vadi, yekten sittin seneyi aşıp

Ölümü hıfz etmeyi bekleyen kazalarız
Bu yolda fikir meçhul olmuş.. ne azaları?
Hazindir hazanlarım, titremekte her bir yaprak
kanımda ihtirasın, keşfetmekte vazaları.

Hovarda bir bulutun uçurumlardır meskeni
Benliğine yakıştım her halukârda eksenim
Eğer yanmamışsan toysundur hâlâ
Ve önemini kaybetmiştir devrilen altmışın seksenin

haydi bir oyun oynayalım
Uzun zaman olmuştu ellerine konmayalı
Belki hissettiğin tedirginlik bundan
Ve lütfen mani keder bu vakit solmayalım

omzumda dünya yük, ızdırapsın tabanıma
Aşktan öte bölük pörçük kalmış kalbi yamadım al.
Saçlarımı dalgalandıran şu safi nesim
Bu günlerde bitap düşmüş anlıyacağın sâba duman.

Uyuşmuşluğum ve şeker tenimde karıncalar
Ölümü soluk sanıp içine çektiğinde sarıl cana
Bi gün bi gül olup genzimde tutuşursun
Her tohumunda aşk varken cep saatim kahır çalar.

Her harf bir yolcu, her biri kulağına fısıldasın
Her kaf da ölüm dahil kesesinde hısım taşır
Ölümü ti ye alıp intihara meyl etmek
Namlunun ucunda bi soluk ve henüz sıfır yaşı

her sabah vakti sarmaşığın kollarına tırmanırım
hararetim tavan iken vur parçala kır barımı
Her adımın açık, her teşebbüsün kaçıkça
Ve bende zerre tahammül, bünyeye zor varılır

Hayallerimi örten şu sıralcınlar iri boylu
Pineklemekten küskün aklım, beklemekten diri koynum
Sorsan unuttum.. Gözümde yaş, gökyüzümde bulut
U.mutluyum en azından ikimizden biri doydu

Var idi biri, ateşi meşk külü gül sanırdı
Nâr-ı yaşam, aşkla yaşam bir sanıp sarıldım
Battı dikenleri beynimden vurulmuşa döndüm
Evveli gömen mavin, çıkarıp kurutan sarındır.

Ona yakın olmak isteyen her biçime girer
Gerek damar gerek bronşta son bulur birer birer
Fonksiyon kaybı yaşıyorken vücudun dört bi yanı
Şaha kalkmış direncimde yitip gider siner bir er.

Ve pek bi tuhaftı gümüşe çalan ak otlar
Darmadağın hışmımın tabanlarında bak od nal
Beynimde zonklar iken alfaben, yavaş kalır her bi harf
Bıçaktan keskin kaf ve sin ise hızlıdır bir oktan.

Gündüzün hayrı Gecenin şerri. // Nârdanadam.