Avuç dolusu Kustum - Havf ve Reca (5)

inişli çıkışlı, uzun bir soluktu
yüz kaslarımın feryatlarına inat somurttum
ilahir seğirmeye başladı gözüm, sözüm
özüme dönüp çözüp gözü sevip sövdüm. soyuttun.

keskinsin, büzülüp kararsan da, sararsan da
fesh ismim namımdan bundan öte yarar sanmam
dağdalı zamanların sükûnu, ölü deniz
bölüp genzimizden hoş kokunu dalgaları yarar sandal.

azımsa, azığım damağına yersiz yerli yetmem
gözünün doymadığı diyarlarda doyurdum kaçını
kursağımda yer edindin sökmem, gayri belli etme
seveyim gözünü beni el gören gözünde ki açının

ağla diyorlar.. ağlarsam ıslanırım
ya sönersem ? veyahut gün gelip devran dönerse
daha da fazla istiyorum seni kölesiyim hırslarımın
bitirdiğin bir kitabım beni tüm dünyaya önersen? Ya Sönersem ?

mananın kurak toprakları bizimdir içki şeyhin
çatlamış dudaklarıma nemden öte hiç bi şeysin
kimine öz, sönene köz, parmaklarına sözdür sözüm
ancak nazarımda nazarını celbetmiyorsa hiç bir şeydir

ne bana rastlar gölgen ne benimdir ölün dirin
acından, kahrından öl küllerinden tekrar diril
yaşanmışlıklar tek kalemde, yansın tüm gövden
görme başkasını duygularına pislesin itin biri

sonra ben ne yaptım de, beynin karıncalansın
alfabem dar vakit -di li geçmiş, zaman sır.
zülfüm şah damarına hiç durmadan bilendi
ne ona layıksın ne bana, hindi geçmiş zamansın

şakağında birikeyim dudağını öpsün mermilerim
gözümden düş canın yansın söyle yahu yer mi yerin?
söverdim atanın erkekliğine her tohumuna amma
vebalime dahi değmezsin bozmayacağım terbiyemi.

ayaklarımdan kayar toprak, sen beni ittin
aramız da her ne varsa can, bir anda bitti.
hayallerimde idin karanfilimi sulardın
amma geçti o da, mevsimler gibi silip yitip gittin.

Ya Hay ! ile desem, yarsam toprağı
ne yatağında havzan, ne gırlağına otlağım
tutup ensenden seni soku versem içeri
giriftar ol kedere, şimdi sıkıyorsa yont bağı.

Ölümsün, yaşamayı zerre miskâl haketmeyen
nefsim körüklenirde dil lâl olmuş laf etmeye
gayri ummanlar benim hurilerce dolu vaktim
doldur yelkenlerimi tam yol ileri gaf etme yel.

//Nârdanadam.