önce
aşkı yarattık ellerimizle
ve sonra
ölümünü izledik gözlerimizle
nede cesurduk
sızlayan kemiklerimizle...





ölüyoruz işte !
iki şehirde yanyana
sözlerin nefesimken
kapanmış dudaklarınla giderken sen
şiirlerimi kestin orta yerinden
yetmedi !
dilimi vurdun ökçesinden
bu kanamalar
başucumdan…





hani...
batının kanayan dudaklarından yazmıştın
en son mektubunu bana
nargilenin kızıllığında
duman el yazısı ile
akşam gözlerinden öpmüştün ikimizi
eksik kalan yanlarımız
yuva yapmıştı mayısın dallarına
unutmadım aklımda
hüzün suskunluğunda
bir bir çevirdim yaprakları
duvardaki saati
unutmadım saklımda…




deniz şahit !
sabahçı kahvesinde unutulmuş yakamozlar
ellerinin terli yamaçlarında yıkanırken ay
kandırmıyordu avuntu duraklar…





kan durmuyordu
ulaşılmaz seferlere çıkmıştı zaman
sol göğsümün altından havalanırken turnalar
zeytini dalında
kuşu kanadında
sözü uçurumda
bırakan sen
ne çok sevdim seni
bir bilsen
kıskandım söyleyemediklerimden…





sırf sen seviyorsun diye
kırmızıdan baktım bu gece yedi tepeye
bir bakışta yakmıştık bu şehrin ışıklarını
hatırlarmısın
fethedilmişti yeşillerim
gözlerinin zindanlarında kırılmıştı zincirlerim
karanlığın seyrinde
tarihin tozlu raflarında
körüm bu gece
amayım sustuklarına
ü ç ü n c ü bir göz d e ğ m e s i n diye
örttüm dilimi şiirlere
bir ben üşüyorum
birde yaradan biliyor
ölü bir kentin
gözlerinde titreyen hüzünleri…





yıllarca
savrulduk oradan oraya
mayıs hazirana haziran kasıma soyundu
mevsimler hep ayrılık oldu
ve biz hep çıplak kaldık
en derinlerde
aşka ayrılık giydiren aşıklar
kimi mezopotamya olduk
aynı bardaktan su içtik
içtiğimiz sularda yakıldık
kimi meriç olduk
delice çağladık
rüzgarı eteklerimizde yakaladık
mesafelere aşk durduk
l a k i n
hep en son durakta
sokak lambasının buğulu sesinde
ses verdik sessizliğimize
dudaklarımız asya
boylu boyunca uzanmış
fırat akıyordu bozkırlarımızda
nevetra ağlarken duvarlarımızda
mostar köprüsünden geçiyordu çocukluğumuz
yıkık dökük
vatanım gibi sessiz
vatanım gibi kimsesiz
dimdik ayakta sevdim seni bayım
gözyaşımla sevişirken kurşunlarınız…





şiirimdin sen
ellerime el veren sevdam
avuçları ayrılık kokan adam
uzat şimdi ellerini
son verirken mektubuna
parmak uçlarından öpsün
dudaklarımın hüzünlü gölgeleri



u n u t m a d ı m s a k l ı m d a
başucu kitabım ve arasında mektupların…