neden? diye sorma gittiğinde...
sorma...
sanki bir ilmek var bağazına geçirilmesi gereken...
susup beklemelisin...
yaşamalısın bunu..
son anına kadar...
bilmelisin ki içindeki aşksa
sorgulamadan yaşamalısın herşeyi...
ve bittiğinde hesabını soramazsın hiç bir şeyin...
tıpkı biten mevsimler gibi...
ne kadar acısa da
nice denizleri döksen de gözlerinden
yaşamalısın

gerçek

aşkın

bedelini...

önce tüm yaşananlar gelir aklına...
o mutlu anlar
ve tüm kavgalar..
sitemler..
iç çekişler..
içinde ..
boğazında düğümlenip kalanlar..
kırgınlıkların..
ve bütün hayallerin...
"ne kadar güzelmiş" dersin.. hem de hepsine..
sonra geri gelmeyeceğini
geri dönmeyeceğini bile bile
bir zaman vermek istersin
bir zaman ayırırsın
beklemeyi yeğlersin..
"beklicem" dersin....
en acı yanı budur....
o an yüreğinsindir bütünüyle
aklın şuursuzdur...
düşünemezsin hiç bir şeyi...
sadece acılar yığınıdır her yanın...
ve ölmek istersin..
boğazındaki ilmeğin bir an önce çekilmesini.....

ve

SADECE SEVDİĞİNİ

AMA ASLA HİÇ SEVİLMEMİŞ OLDUĞUNU HİSSETTİĞİNDE..

dayanmaz buna yüreğin

sorular...
binlerce sorular birikir boğazına...
ASLA CEVABINI ALAMAYACAĞIN SORULAR...

öylece kalırsın
bilirsin ki ne kadar çekilse de boğazındaki ilmeğin
asla ölemezsin
cevabını bulmak istersin...
unutursun daima
gerçek aşkın bedelidir bu
soramazsın hesabını
alamazsın cevabını
bu yüzden kabullenirsin ister istemez
silinir gider bütün cümleler dudaklarının arasından....
ve koca bir sessizlik
ve hiç unutamamak kalır geriye..
ve hatırlamak bütün şarkılarda...
bütün şiirlerin her mısrasında
ve bütün anlarda..
ve hep acıması kalır içinin
ve hiç susmaması yalnızlığın
ve hiç aydınlanmaması karanlığın
ve hiç kapanmaması yaralarının
ve hiç gülmemesi yüzünün
ve en sessziz çığlıkları bütün ağlayışların...
ve bütün ağırlığı
sonsuz ve gerçek aşkın....

Hakan Zengin