aşırıyor zamanı sözler
yoksa kim
hangi köstebek
koynuma aldığım esmeri boğazlardı
kılcal huylarım sansürsüz yayınlanıyor sinemalarda
ben
tenha sokakların ışığı
dilsiz meydanların hırçın kölesi
yaşamın kavşağında doğurun spermlerimi


güven
kocamış dünya sırtla şu şahsiyeti
enkazı uğulduyor korkuyor çocuklar
mum kokulu kadınlar görüyorum pencerelerde
içsel çamaşırları küf
sesleri ise devşirme nezaketinde
kaç para ediyor şehrin kaldırımları
çıplak ölmek istiyorum
bağışlayın kefenimi kimsesizler mezarlığına


tutuklandı beynim dün akşam
güya illegal sevişmelere maruz kalmış hücreler
ahlak duvarında yayınlandı düşüncelerim
tükenmez kalem ile fişlenip
hamur kağıda basıldım itinayla



insan
gülümser mi
tımar edilirken saç dipleri
başardım
yağmurun hürmetine beslendi düş
sağnak kapadı açılan yaraları
ve
kaygan boşluk türedi gece’nin operasında
sağırdı zaman
kaybedenler gibi


toparlanır son kadeh
bavulunda elden düşme konyağı
sarhoş dibi
kaçırmış aklını benden sonra
şehir
uyan

ayılma vakti...









lamour