Ruhumun efendisi öyle içimdesin ki
Batmayan güneş gibi kalbimde aşikârsın
Taşımıyor yürek aşktan öte bir şeyi






Seni sakladığım yere kendim ulaşamaz oldum
Yüksek dağlardan daha da yükseklerde
Bir baştan bir başa sağımda solumda önümde arkamda
Her yeni günde ertesi günde bitmeyecek her günde
Bakışlarımda kıvılcımlanarak çoğalan
Çoğaldıkça kanatlanarak sana doğru uçan






Dedim ya öyle içimdesin ki
Bir tufana tutulmuş gibi kalabalıklarda yalnızca sen
Sürüklenir küçücük ayaklarımın
Sarhoş misali şarap içmeden
Ömrüm sana verişmiş hikâyesinde
Adı ’’bitmeyen bir aşk romanı’’
’’Konu’’
Umutla cennet bağının duyguda ki en derin sığınağı






Dönüp aynaya iki bakan gözün içine baktığımda
Bir kadının kendi kulağına içine eğilerek fısıldadığı
Kirpiklerin ardına gizlenmiş öyle narin ve öyle içli
Yanıtlar baş döndürücü parlaklık içerisinde
Biri derin dokunaklı diğeri tutkunluğu anlatıyor








Kendimi bildim bileli hissettiğim şöhrette
Ruhumun efendisi!
Sözün bittiği yerde yüreğimdesin...








Ümmühan YILDIZ.