Birinden kaçıyorsun değil mi? çocuk
Tek yapmak istediğin unutmak
Uzağa yürümek ve asla geriye
Sahip olduğun acıyı bakmamak




Evet çocuk,
En savunmasız anlarında
Aynalara, yüzüne bile bakmıyorsun
Karası görülmeyen kan çanağı gözlerin
Cayır cayır vurulmuş iki kızıl kor ateşe




’’Feci bir şey bu’’ değil mi? çocuk
Şimdi! Geniş vadinin ortasında
Parlak yeşil bir vaha…
Çimenlere uzanıp
Gökyüzünün saf maviliğinde
Yükselen kuşlar
Beyaz iri bulutlar
Ciğerlerini soluksuz bırakacak
Çıplak kollar omzuna değerken
Mutluluktan
Sol yanını yırtan bir çığlık ki
Evrenin bağı kopmuş gibi…




Artık bunlar gerçek değil çocuk
Titreşen yanaklarında güneşin sıcaklığı yok
Vücudunun her hücresi donuyor
Bir kadına dokunan parmakların
Avuçlarını sıkmaktan nasırlı sertleşmiş…




Dur çocuk kaçma
Bir kez kaçarsan
Ondan sonra hep yokuş aşağı
Biliyorum gün geceye kavuşurken pencereden sokağa
İsli duvarlara bakıp her gün köşe başını da öleceksin
Gerçek sevginin kadını erkeği yoktur
Nereye kaçarsan kaç seçtiğin yolda bir daha
Onun seni seveceğini bulamayacaksın.





Ümmühan YILDIZ.