Kucak dolusu sevinçlerim vardı
Hayatın cilvesiymiş
Dört yanı keder sardı


Kurumuş güllerin dikeni
Parmağa batsa da acıtmaz artık
Nesli tükenmiş insanlığın
Darağacında çaresiz bekler gözlerim


Avuçlarım göğe doğru durmaksızın dualardayım
Son bulmaz, bitmek bilmeyen dert deryasın da
Savunmasızım, sığınağım yok
Su olup akan saatler arasın da
Affı yok ayrı düşmüş geçmişe özlemlerin
Bir garip yolcuyum, ıssız hayatın ortasın da


Giderken, teslim bırakılan bir beden
Toprakta can bulmadan eriyip giden
Doğmamış günlerin efkârıdır ruhu saran


Çıkmamış candan kesilmeyen umudun aynasıdır hayat
Sorgusuz yaşanmazken, ekilmemiş yarınlar
Ensesi kalın bir düştür çaresiz, bekleyişler
Esiri olunmuş, kimsesizlikten doğar
Yüreği köze çeviren ömürdeki belirsizlikler


Sev, söv neye yarar
Neşesi yoksa günlerin
Pamuk ipliği yaşamın, inceldiği vakit
Kararır insan yanım, dünya ya küs gider
İzinsiz yaşanan, eskitme günlerin
Kâbusudur dolu dolu sevmeler


Tutunulamayan hayatı, parmak ucundu yürüyorum
Düşürme beni ey tanrım



s.ç