son üç saniye
açık kaldı sesim



paris akşamı şiir kaçırıyorum gökyüzüne
bavulum tıkabasa
ruhum zatüre ateşine sulanmış
koyu bir akıntı dolanıyor boğazımda
dudaklarında öldür beni
son üç saniye


tını mevsim mavisinde
saçların yol alıyor derin kubbeye
yarı açık zihnim
dozunu kaçırdı şeytan saklı piyes de
ne yorgun herodot
ne de demokritos
acınır bitli nefesime
hadi
kır yapışkan kenemi
son üç saniye


eşkiya çöreklendi nemrutun sofrasına
kalem taş
sayfam kir kesildi
yüzümü sür göğüs kafesine
seviş veya tan yeline boşalırken
ağlıyor mazilik şarap
yudumu ez pütürlü dilinde
doyarım inan
son üç saniye


sen
kadın gibi kadın
tenim çırpınıyor kutsal kasende
o an
ne isa tanrıyı
ne de nuh tufanı açıklar
boğuluyorum
rengim siyah beyaz bir filmin perdesinde
arafa yakın doğur beni
yorgun ellerini sakla avcumda
lütfen
son üç saniye


kanlı masallar okutuluyor çocuklara
barış süsü verilmiş cinayetler
demokratik cesetler eğildi tabutlara
zeytin dalıma aban
eirene bitkisel yaşamda
gitme
kavuş terli yamacıma
son üç saniye



yaklaş
kuşkuları bırak boşluğa
etin soyunsun etime
ramak kaldı ölüme

son üç saniye







lamour