Ya eskirse birden yüzün?
Geçen onca zamanı
Vurursa birden yüzüme,
Sende kaybolan o şeyle?


Her zamanki gibisindir görünürde oysa…
Nazik bir tebessümle
Çayıma şeker koyar,
Küçük bir kızmışım gibi
Karıştırırsın çayımı.
Şefkatin de tıpkı güneş gibi
Uzaktan uzağa okşar durur tenimi.


Ama bir şey vardır işte!
Yüzünü birdenbire eskiten böyle,
İlk günlerdeki gözlerini
Sonsuza dek çalan oradan,
Yabancı bakışlara bırakan yerini…


Şefkatini, güneşten de öte ısıtan
Bir tutkuyla saran
O şey yoktur artık ellerinde!
Çayı karıştırırken nazikçe,
Önceki gibi kaçamak bakışlar
Atmıyorsundur bana…
Özlemiyorsundur artık bana dokunmayı.


Gözlerini yüzümden çalan
Bir zaman parçası girmiştir aramıza…
Şimdiye dek varlığını duyurmadan
Sinsi sinsi ilerlemiş,
İçten içe kemirmiştir aşkımızı…
Gözlerin kaşığa mıhlanıp kalmıştır.