1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1110
Okunma
Hasta bir yüz bu…
Güneşsiz…
Gelmedin çünkü,
Dokunmadın yalnızlığıma!
Dağıtmadın her şeyimi
Her ne varsa,
Tastamam aynı bıraktın beni.
Döndüğümde gördüler
Sensiz geçen o saatleri…
Kaçırdıkları gözlerinde gördüm
Yüzümdeki o kopkoyu sensizliği.
Bir şey sormadı kimse,
Nasıl geçti bile demedi kız kardeşim.
Adımlarımı fark etmişlerdi çünkü,
Ayaklarıma binen o külçeye dönmüş
Bedeni.
Hastalığı sileceğim şimdi,
Geri getireceğim yüzüme güneşi.
Fısıltıları geliyor odama kadar,
O parktaki kimsesiz gölgem
Gezinip duruyor yanlarında.
Beni bekliyorlar şimdi…
O gölgeyi kovup yanlarından
Sanki o parkta benimleymişsin gibi,
Dokunmuşsun gibi en yalnız kalmış yanlarıma
Gülümsememi en güneşlisinden gözlerle…
“Korkmayın, o karanlığa dönmeyeceğim!” dememi…
“Artık dünyamda O var çünkü.”
5.0
100% (1)
Cevap Yaz