2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1454
Okunma
sabah ışığı ölümdür
bunu bilmez hayatın kayıp çocukları
rıhtımlara balıkçılar dizilir geceleyin
her biri bir kayıp ilanı bırakarak suya
öksürür ağustosu
mendiline zindan tükürür
bir çocuk öldü bu şehirde
demiştim: sabah ışığı ölümdür
hangi su yıkayacak
şimdi bu çocuk ölüsünü
el sürmeyin
ağıtlarınız kirli ve beceriksiz
yürüyüşümdeki zincir seslerine korku kesildiniz
ben bu şehri siyanürle öldürmez miyim
yılgın rüzgarlar salıyor üstüme deniz dediğiniz
onun kokusuna bürünmüş kahpe rüzgarlar…
ağzımda orucunla büyütmüşüm çocukluğumu
avucumda hep senin gözlerinin siyahı
ben bu şehri siyanürle öldürmez miyim
ve öldürmez miyim sizi filozoflar
Cemil KURT
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz