haince taşıyorum yüreğimi
gizliden
an geliyor koca bir adam beliriyor aynada
an geliyor ölüyor bir çocuğun ellerinde
kendi yüreğinde boğulup / kılı kıpırdamadan…
suskun bir ateşe söyledim
bütün kalleşliğimi
ateş beni yutkundu
ve kustu ateş beni…
“duman”
şimdi bir evren istiyorum tanrı’dan
her şeyin çok güzel olduğu
her şeyin ateş gibi temiz
çünkü buralarda sevmek bile suçtur kimi zaman
hainsindir
gece susar
keskin bıçaklarla indirirsin sevdiğini
bir martı çığlık kesilir
bir çocuk titrer korkudan
sen yine de yutkunursun kanını
demir kokar
severek öldürürsün
gözyaşıyla öldürürsün
yani her durumda ölürsün sevgili
kendi ölümüne yeteneksiz bir hain tarafından
demem odur ki öldürün ve toprağa gömün beni
sakın ola yakmayın
ateş kirlenir / tutuşur sevmek / ateş donar
ve sakın saçmayın küllerimi bozkıra
belki bir kül tanesi
döner dolaşır
sevdiğime konar…

Cemil KURT