her insan, ama istisnasız her insan;

en az bir kez

akılsızca bir şey yaptı bu dünyada

cehaleti yaşadı iliklerine kadar…

ve az ya da çok

aç kaldı en az bir kez

susuz kaldı

mutluluğu kemiklerinde hissetti yeri geldi

yeri geldi taş kesildi kederden

ve her insan diyorum ki

sevdi kendinden bir başka şeyi

belki bir bağbozumu kokusuydu bu

belki minderde kıvrılmış turuncu bir kedi

ya da kim bilir bir fahişenin dudak kırmızısı

veyahut bir bisikletin dehşet görüntüsü

ve korktu her insan olmadık şeyden

yüksekten / karanlıktan / ölmekten

her insan en az bir kez ölmek istedi

sonra geri dönüp görmek istedi

“yokluğuna bir isim koyabilmek için”

kimin dudakları titredi ağlarken

kim ciğerleri yokmuş gibi böğürdü karnından

kim yüzüne bakamadı ölüsünün

ve kim, bu ölüme bir intikam gözüyle baktı

en az bir kez soyundu her insan

en az bir insanın gözünde çırılçıplak kaldı

binlerce kez yalan söyledi

en az bir kez doğru söyledi

bir başkasına acı verdi

bir başkasından acı aldı

en az bir kez bir insana kıymak istedi

ve birileri uğruna ölmek istedi

en gaddarlarımız

en canilerimiz

ama bütün insanlar diyorum

ağladı en az bir kez

bu sebepten umutluyum ben hala

içimizden insan büyüteceğiz


Cemil KURT