hangi sancı daha acı
ya da hangi renk daha koyu
tualin mistik rüzgarı hangi saç telimi kopardı









gönül içmeye niyetli
uzo çek martis yakasım var dünyayı
yalnız
keman sol edasına sahip çıksın
kurulmuş saatim geç kalmaya adaklı
sus
ne konu komşu
ne de esmer yakışıklı özlüyor beni
gitme gece
karaborsa rüyalar ürkütüyor



kadınım
yangın yeri gibi tenim
ateş tavan yapsada akıncı misali
dağlanmış dil kusuyor sözcükleri
salça olmuş bağnaz tipler gözlerime
oysa
rimelim akmış ağlak suratıma



afaroz edildi canım
sarı bir gelin gibi doğasım var nemruta
düşesim sonra
yerle bir olana dek
belki o an
affı okunur davamın
bin dile çevrilir ruh sarp anadolu’da



sen
dost
postunu as kapımın paslı askısına
korkma kayda geçmez şerrin
veya
inkar et vurduğun kuşları
kim inanır benden başka öldüğüne



dişiliğim komada
yaşam yanaşmaz kırışmış alnıma
iklim kanlı akıyor bacaklarıma
araf soğuk
araf yakınıyor ilk defa











son
kapağı kapattı kadın
şimdi
gitme vakti
kaldırımlar viran...










lamour