--- Kâni Vefâ ---

Bugün ağzımı açmadım, sen olsam konuşurdum.
Perdelere erişmedim, gözün olsam kamaşırdım
Ashabın elfine yürek, ocağına direk olsam
Sence ruhum bertaraftan limanına yanaşır mı ?

Harlanan geçmişte kuru olan sensin, yaşı onun.
Henüz kabuk bağlamışken yol at geçmişi, kaşı onu.
Madem biriz, nedir bu vebalin kiri ?
Ağzım sövüyor aklım seviyor , ben ise şaşıyorum...

Gül kokuna hasret, seyr- i han’ e tok gardımız
Yorma meşk ile aşka tok olan karnını
Arpa boyu ilerlemem, sebep gerek direnmeme
Ben sade ona bandım, siz.. tadıma siz vardınız.

Acıya müptezel, acıya giriftarım
Acıya gerek beni, bacıya nirib kârı
Ellerin olmaya meyleden, gel eyleme
Çünkü ne şimdin belli Allahu Alem, ne yarın.

Neşre mağlup gitti ak keşişte on saf çam
Zulmün ziyasına akça tefim, insaf can.
Kandım kırılmana, ufkumda daralmalar
Şu yalandan döktüğün göz yaşların timsahça.

Sual-i afi ; aza tama nedir bilir misin ?
aşkta azı heram ettim yerine dövdüm dizi
merhameti garib ettik, Allah’a ısmarladık
şimdi kanayan cerihamdan kim kurtaracak bizi?

Ela-yı halvetinden şaştı fikrim
Sahifenin cemalinden unutu verdim zikri
Ansızlıkların vücuda getirildiği ansın
Büründüm satırlarına şimdi eda zamanı şükrü...

Pencereme misafir ol, kamerin sabaları
Şu fikriyata tezattır hep viran oldu azalarım
Hakimiyeti sağlamakta üzerine tanımam da
Hep sen yolunda şu ellerin akla ziyan kazaları

Götürdüklerin ziyade ahire hacet niye?
Gönlünü kör etmiştir faniyi tac et diyen
Tam şuan uçuşmalıyım tam şuan buruşmalı
Şuan tutuşmalıyım ciğerciğimi nâr et diye.

Ufuk bakışlım, yükseklerde nevazenim
Tümsekleri hışmınla yık, tepeleri.. Keza beni
Alırım seni loş peçemlen, afitabın hoş tepemde
Bir de seni boş kesen ben andırır bir semazeni

Kırılmayasın, hoş göresin Latifemi
Gözlerinde kaybolmuş bir ben var ki ’ vasif emin ’
Velhasıl gören de yek pare nizam, intizam
Sırf bu yüzden hissederek nakşetmektir bizim vazifemiz