Gecce


ağzımdan gece damlıyordu
ve ben perdeleri sıkıca kapadım.
çok kadın sevdim. çok kadının bakışlarını taradım
göğe üç numara tellerinde bir bağ kapısı
yalnızlığın ritmini aradım. sen sigara içeceksin ben öksüreceğim
sen kaldırım öleceksin ben garip yıldırım
taştan yıkacağız baştan aşağı
bir nifağın tütün duvarlarını.


yol, uzun bir vedanın gözsarnıcıdır
sandığıdır hatıra, hayatın.
gözlerini fırlattığın yere kadar yürümemeli insan
aşmalı dağı, şafağı, metruğu ve tansığı
tansığım, işte bu yüzdendir bir numara büyük olsun
şarkıların ağzı. sen ot kok ben yağmur
sen ödüm kok ben ölüm. bir tok at gibi koşsun bu gece
ağzımda ağzın. saçlarına kadar mckennit karanlığı.
eskiden burası böyle miydi. şimdi istediğin kadar
boşluğuna dalabilirsin, hiç memnun değilim a kuşlar
hiç memnun olmamalısınız. bir çocuk kokusunda
suyun hatrını soracak yok. oysa mavi birilerine tanrıdır.
bir ölünün basit katrıdır mektupsuz sabahlar.

hiç kuşkusuz, bu derin ağrı
bir devlet kadar encümen gülümsemelerden toplanır.
ve şimdi ne söylesem gözlerin derin bir ırmak
ayaklarını sokup gölgesiyle oyalanıyorum zamanın.
bilsem bir kuş tüyü kadar havalanacağım şu garip hayatta
bilsem ki bir irin dönecek içimde, kan adledeceğim uykularıma.
rüyaları bozup bir çimen alacağım kendime
yollarıma haydutlar çıkacak
yollarıma suskunluklar damlayacak
ben ağzımdan gece düşüreceğim. perdeler kendiliğinden kapanacak.

duyguları ispirto kokan kadınlar öpeceğim
daha yaşım kaç ki benim, kaç şiir kadını tamamlayacağım
sedef yüzlerinde bir deniz kadar sıcak
tahtalı bacaklarından uzandıracağım söküğü
ay olmaya çıkacağım bu gece içimden, içlerine kadar
sâdık kalacağım boz kuyularına.

memelerini sayacağım. ama sen üşüyeceksin ben donacağım
yırtmacında kaygının en çok seyir bana kalacak
sen çocuk öleceksin ben kayıp tanrı
perçinleyeceğiz tutkunun gönderilmeyecek zarflarını.

ağzımdan gece damlıyordu
ıtır perdelerimi berkitledim sonsuzluğa.
beni anlamadınız yazdım bir ölünün son mektubuna!



Payanda