İmleme

Gecenin inlemeleri vuruyor
Bağrımı kapamaya üşeniyorum
Ölü kanatlarımı besleyen şehir
Tıkanma gastesini yüzeye çarpıyor
Denizle ayrılıyorum kendimden
Yanımdan geçen otomobil seslerini
Sıyırarak bir bağçe tasarlıyorum
Kadınlar ve yılanlar
İçlerinde büyücülerin uyuduğu memeleri
Gizliyor sakin soylu bir uykuyu
Ne zamandır tanımadım bal uyuşturucum
Uzaktın seslendim yaşar gibi yaptım
Ölümü durmadan sayıkladım
Ağzımın içindeki ormana götürdüm masallar anlattım
Vapurlar kalktı tirenler soyundu karanlık içinden
Avucundaki haritayı silmeye gelen
Kötü bir darbeydi ağzım
Belki yutkunmuş bakışlarıyla gösteren
Kırmızı bir şarabın içinde
Alevler biriktirmiş
Çirkin yakarışlarla büyüyerek
Sonra bıraktı terli nasihatleri, sol gövdesi yıkılarak, sağ kuşkusuyla yaktığı her ağıt
Düşündürür beni, iftiralar banyosunda yıkandı aklım
Değiş tokuş ettim günleri geceyle
Bir ben vardım farkına
Şavkın ilerleyen seslerine

Payanda