Adalar’da Sarhoştum



sokak lambası mı sallanıyordu yoksa ben mi
adalar’da sarhoştum
bir kadın beni üç kere içeri alıyordu
tutukluyordu gözleri ağlıyordum
yüzümün kancası çıkmıştı çırpınıyordu
sağırdı dünya bir tek ben sesini duyuyordum


ağaçları geçtik yolları usları
sonsuz’da ân soyuyordum
soruyordum kalbinin neresi derin
bir kadın beni üç kere içinde boğuyordu
yağlı bedeninin yağsız tablosuna
gülünç bir kader koyuyordum
insandan önce yaşamış bir insan
bir tek onu sanıyordum pes vallahi yalan


tirenler mi uyuyordu yoksa ben mi geç uyanmıştım
adalar’da pek sarhoş bir adam içkime hüzün koydu
bildiğim yolları tekrar sordum
hayat kestirmeye gelmiyordu ve buzdan cam
serpilirdim biliyorum biraz tırmalasam
kendimi açtım o kadına çapraz sorgu
ah bir de baktığı yere dalıp kimliğimi unutmasam


ölüm mü terliyordu yoksa ben mi
adalar (’) da sarhoştu
bir kadın beni üç kere asıyordu
sıkıca yokluğuna bağlıyordu
iskemlemin kaşı çıkmıştı kanıyordu
ağırdı üşümek bir tek ben donuyordum!


adalar’da sarhoştum hiç unutmuyorum!



Payanda