Ceren’e, ikimize...






Hep masalar kalıyor görüyor musun?
Darmadağınık böyle...
-Ölüm önce masalarda başlıyor.-




Bu şarkının sesini aç -Ceren-
Öyle bakalım birbirimize
Hilesiz, provasız bir ağlamak gibi
Koltuklara kapanmış iki çift göz
Ve duvarlarda sırılsıklam
Ölümüne sessiz
Ölümüne yaramıza dokunan...




Yine seninle -Ceren-
Sıradan bir akşamız nasıl olsa
Seninle yine -Hep bizi içiyorum.-
Zeki Müren şarkılarından fena bir acı
Beni öpüyor musun?
Öldürüyor musun?




En çok geceleri seviyorum seni
Işıklar yüzüne vurunca
Yanıp sönen bir şey gibisin -Ceren-
Bu kalabalıktan yüzüne dokunamıyorum.




Biliyor musun?
Büyüdükçe ölüm dediği insanın
Daha gerçek bir şeye dönüşüyor.
-Ceren-
Bunu söylemek istemezdim ama
Önce
Ölmez sandıklarımız ölüyor.

-İşte bu yüzden çok kırgınım hayat
Çok kırgınım sana!-




Bugün
Senin baktığın güneşe bir pencere açtım. Olmadı.
İçim çok üşüyor -Ceren-
Hala altı yanıyorsa
Bir sıcak çayını içerim.













kıyıdaki adam
beykoz 2012 mayıs