dağların ardına devrilmiş güneş öyle yorgun
liman işçileri sigara yakmış ufku izlerken
serçeler günün son şarkısında
unutulup gidecek tamamlanmayan bir gün daha
hırpalama gülüşümü
bana denizlerden rahatlık getir
yakamozu gözlerinden azar azar dök üzerime
dalgalanarak tutuşsun düşlerim
günlerin kararttığı zihnimde simbeyaz olsun hiçlik
sessizliğe oyulmuş derinlerimde kasvet var
kullanmamaktan eskimiş sesim
ramak var ağzı bozuk bir kadının ruhunu uyandırmaya

ama önce saçlarımı okşa
bir tufan sonucu delice sararttığım kıvırımlarımdan
adrenali yüksek yaradılışımın
soluk soluğa düşlerini tükettiğimi bilmeden
mucize gibi dönüp gelsin
ömrü onaran çocukluğumun sesi

uyucaz uyancaz bayram olurdu
yatağımın altında kırmızı bir düş
gece boyu benden önce evleri dolaşırdı ayakkabılarım
mendil arası lokum
ağzına kadar leblebi şekeriyle dolardı torbalarım
delikli liraları annem anlatırdı
babamın öptüğüm elleri devrim kokardı
gayri saklanarak akıtılacak gözyaşıymış özgürlük
torbalar desen kabullenişe dolgun gözlerimizin altında
vazgeçişle başlar eğik
kimbilir kimlerin yalnızlığına dayanamayıp uçup gitti güvercinler
neyse ki denizle oynaşmayı unutmayan martılar var

gecenin kanadından yıldızları çal
fazla bu insanlara buharlaşıyor ışık
bayramsız evlerin ıssızlığı bu coğrafyada
kanunlarca onaylanıp terkedilmiş dün
yarınsız kokuyor vatandaşlar
maziyi parlatsak neye yarar
bakıp bakıp hüzünleneceğime
iliğimin hırçın sesini duymadan
haydi bebek dön kaburgalarıma

göz açılır kapanır
güneş gelir gider
soluk almak olağan
olanaksızdır uçmak

tenimde dikkat zehir var...