beni
yalın bırak
rüzgarın kuru ıslığı çarptıkça yüzüme
ateş aldı çepe çevre
sulu gözlü huylarım çekerken içini
avuntu kazalara gerek yok
tek ölüm yeter



mazilik kadınım
belki de şarabım yüzüncü yılını deviren
hadi
kırık dökük sözlerini topla
dağılmadan son kalen



söndür ışıkları
karartma başlasın bu gece
mum ışığı süzerken bedenimi hayal meyal
yapış zarla kaplı özel köşeme
işte o vakit dönsün eski
ve sen
benle yoğrul kıvama gelene dek



dolunay sarhoş


beyazını kuşanıyor kamer zırhı kayıp
kim bilir kaç imza sindi
kaç nazar değdi dolgun beline
sema zifirini seçtiği an
sustu
ay
sevişti oynak bir yıldızla dibine kadar




adam
ilk halin son haline yabancı
saç sakal kafi değil adam olmak için
veya
açık saçık konuşmak
adam dediğin
geceyi yakmalı ahu bir dilber uğruna




sus
yönüm kayboldu
hangi kanat aldı beni özüne
oysa
sürgün öteydi...







lamour