zaman geldi
defter arası güller bile soldu
aynı ferim gibi
saldırdın
dağıttın ruhun tuzsal halini



bölünüyorum
iki yolum var kara fincana göre
biri açık
diğeri kapalı
neyse halim çıksın falım demek gelmiyor
bu gün fahişeyim
yırtmacı yırtık




salya sümük ağlamayı özledim sabahın köründe
çapak kaplı bakışları
yarı çıplak dolaşmayı taş odamda
tabi
dik kalçamda ki elin cabası
nerdesin?
hatırla
yahut inme insin hafızana
yeter ki gel
açım aynı açık kalmış meme ucum gibi



kaçma
bulaşıcı bir hastalığın pençesine takılı değilim
haklısın
en çok korktuğun
en saçma şeyi yaptım sevdim




düş
o ne ki
kimliği belli ya da faili meçhul bir katil mi
kan kaybı yaşanıyor içsel hülyamda
komalık bir sarhoş sanki




film bitti
kısa metraj bir öykünün tam beşiğinde
dişi ağlamaklı
mendili irini sağarken etamin dokusunda
adam ceketi çoktan asmış omzuna




kapandı kapı
belki de hiç dönmedi kilidi...








lamour