mantığın mantıksız kaldığı alemde
sulak yerlere göç başladı
kadın
erkek
çoluk çocuk aynı rüyanın izini sürüyor
aralıksız gidiş boğucu çoğu kir pas içinde
görüyorum
güneş sönüyor bazı ülkelerde
vakit sıkışmış karanlık bir kuyuya
nefes aldıkça ten beyazlıyor ecel misali



akşamın üstü büyük geldi
ölü uykusuna yatan insan geceye küs şimdi
yaşamın iç savaşı kan kaybederken
tanpon bölgeler kırılıyor teker teker
ve
kul ağlıyor
hak serzenişte ademoğlu uyan gidişat viran


bu sefer
edebi metin doğaçlıyor ömrü ama hıncı büyük
öyle ki
soytarıların çeşnisi ele geçiriyor zenginliği
simden yaratılan kalem kırılıyor
bin parça halinde dağılıyor etrafa
gözyaşı sel
volkan gibi öfke söndürmek yürek ister


işte
evrenin işlevi durdu devrin akortu muamma
buzdan çağ uzanıyor yamaca
eveli sövüyor belki de toruna
ya işlet bu değirmeni
ya da çek git özendiğin çirkefliğin bağrına



insan
hain
şükür çorbaya tuz katmıyor artık
gözün kapalı içiyorsun suyu bile
bardağın dolu tarafına bakma asla
bir gün boşalır anlamadan...





lamour