sokağım
konağım gibi
loş havası iç gıcıklıyor
mütemadi bir sarhoşlukta yaşıyorum
anın müzikal ritmi tırmalarken ayaklarımı
kadınsal hisler
cinsel ayinlere tapıyor



genelimde
esmer tenlerin hükmü sürüyor
eşkali belirsiz isimler
dünya yoklamasından kaçarken gecenin uygunsuz saatinde
geçiriyorlar dişlerini boynuma
o an ılık bir kan dolaşımı
üryanlığın kalelerini ele geçirirken
kadınsal iç güdü
rolünü bir geyşa kıvamında sunuyor erkeğin coğrafyasına

(söyleşi)

tek kişilik öznem
devrik sözlerin kuyruğuna yapıştı
bağlı kalmak bana fazla sayılır roza
sende kadınsın
anlarsın
hem cinsin yalan yanı yorar narin gölgeni
ben baharı kaybettim
bundan öte ne gonca gül
ne papatyanın sarısı içsin suyumu
zehri bir kere kaptı bünyem yan etkisi ölümdür cana



bu aralar yağmur bile çok sanki
adım attıkça sokağın ıslak kaldırımına
topuğum kırılıyor
oysa kötü şanstır türlerimizin lugatında
bende ki talih kör
doğuş zarar vermiş nankör edasıyla


erkeğin yüklemi yüklendimi omzuna
emin ol
sol yanın kanar mutlaka
şimdi menzilimde yalnız düşünceler geziyor
kadındır kendine razı olan
yanlızlık suç değil ki
unutma roza...




lamour