ben çocukken öldüm
ana rahmi soğuk bir koğuşa sahipti
göbek bağım saydam
ilk sesim tiz soluyordu
ayrıca
popomun kızarıklığı cabası ne kötekti ama
acısı halen damağımda



büyümek
zaman geldimi yaşlanmak
ukte duygular eşliğinde dolandım hayatın rıhtımında
baba yok
anne desen hangi adamın kucağında
bir kere nikah düştü gazaba
boşol
boşol
boşol
çek elini üstümden vicdanın kaldıysa



ya yaşam memnun mu?kendinden
sanmıyorum
yoksa ele alırdı tüm bozuk doğuşları
sonuçta o tüketti
kullanma kılavuzu okunmadan süresi bitti



beni bir tek o sevdi
esmer teni sahiplendi sormadan
boş geç diyerek avuttu belki de
gün gelir
hayat ödeşmeden bırakmaz adamın yakasını
ya sen kaçacaksın
ya da o bulacak azrail eşliğinde
artık kısmet hangi torbaya düşersen



işte
eğrelti sözleri kaleme aldım sonunda
satır değil iki cümlelik sadece
bu aralar
gücüm yetmiyor uzunca düşünmeye
eğer niyet hıncı söküp çıkarmaksa içinden
inan iki söz yeter...




lamour