3
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1409
Okunma
beni yalnız bir şehir gibi unuttun burada
saçları kıvrık kadınlar tarlasında uykunun.
güvendim akşamları avına süslenen kurtlara,
korkuya ve ressamıma geceyi siyaha boyayan,
alnımın dikişindeki elmasına güneşin.
rüzgârdır dedim saçımı sallayan ürpertiye
evler içindeki hayatı getirdi, ben sustum
gamzeler uzaktan teyzesiydi azelyanın
katları çıkıldı bağırışların da
kavgamdır dedim insanı obje eden gerçeğe
sokaktan geçtik, gölgeydik, yağmur
tazelendi genç semtlere uğradıkça, hayat
kocaman bir avluya açılan aşktı
sevdamdır dedim sözcüğü ham yiyen şaire
şimdi bana iki sözcük getirsin çocuk
öğretsin unutmanın alfabesini
dilim, kekeme kadın mevsimi
5.0
100% (9)
Cevap Yaz